2. Winter Light (1963)
Orijinal adı: Nattvardsgästerna
Winter Light, üçlemenin en doğrudan inanç krizini ele alan filmidir. Hikâye, küçük bir kırsal kilisede papaz olan Tomas Ericsson’un Tanrı’ya olan inancını kaybetmesi ve bu inanç krizinin kişisel hayatındaki etkilerini anlatır. Tomas, kiliseye gelen bir cemaat üyesinin kendisine yönelttiği Tanrı’nın varlığına dair soruları yanıtsız bırakır. Cemaat üyesi Jonas, nükleer savaş tehdidi nedeniyle Tanrı’nın bu kötülüklere neden izin verdiğini sorar. Tomas, bu sorular karşısında tamamen çaresiz kalır ve nihayetinde Jonas’ın intihar etmesine engel olamaz.
Ana tema: Tomas’ın Tanrı’ya olan inancı paramparça olmuştur. Kendi içsel boşluğu ve Tanrı’nın sessizliği, onun inançsızlık krizini daha da derinleştirir. Tanrı’nın insanın acılarına karşı ilgisiz kaldığı ya da hiç var olmadığı düşüncesi filmde güçlü bir şekilde vurgulanır. Tomas’ın kişisel trajedisi, kendisini hem bir papaz hem de bir insan olarak tamamen izole eder.
Bergman’ın mesajı: Tanrı’nın sessizliği ve insanın bu sessizlik karşısındaki çaresizliği üzerine derin bir sorgulama yapar. Tomas, inançsızlığıyla yüzleşirken, Tanrı’nın var olmadığına ya da en azından insan hayatına müdahale etmediğine inanır. Bergman, bu filmde insanın acılarına karşılık alamadığı Tanrı fikri üzerinde durur; yani inanç bile insanı kurtarmaya yetmez.
Bir yanıt yazın