1. Through a Glass Darkly (1961)
Orijinal adı: Såsom i en spegel
Bu filmde Bergman, bir aile dramı aracılığıyla Tanrı’nın doğası ve insanın akıl sağlığı arasındaki bağlantıyı araştırır. Film, bir adada tatil yapan dört kişilik bir aileyi konu alır: Karin, şizofreni belirtileri gösteren genç bir kadın; babası David, roman yazarı olan ve ailesinden uzak duran bir figür; kardeşi Minus, genç bir erkek çocuğu; ve kocası Martin, duygusal olarak Karin’e bağlanmış ama onu anlamakta zorlanan bir adam.
Ana tema: Karin, deliliğin sınırında gezinirken Tanrı’yı bulma umuduyla yaşar. Filmin başlığı, İncil’den “bir aynadan karanlık olarak bakmak” ifadesine atıfta bulunur. Karin, delirme sürecinde Tanrı ile bir tür yüzleşme yaşar; ancak bu Tanrı korkutucu ve mesafeli bir varlık olarak görülür. Bergman, bu filmde Tanrı’nın varlığı ya da yokluğunu değil, insanın Tanrı’yı nasıl algıladığını sorgular. Karin’in Tanrı ile olan yüzleşmesi aslında bir yanılsamadır; çünkü Tanrı’yı kendi zihinsel çöküşü aracılığıyla görür.
Bergman’ın mesajı: İnsanların Tanrı’yı arayışının kendi içsel karanlıklarıyla yüzleşmek anlamına geldiği, inanç ve delilik arasında ince bir çizgi olduğudur. Bergman bu filmde Tanrı’nın insanlara yardım etmediğini ya da yanıt vermediğini hissettirir. Tanrı, insanın bireysel varoluş mücadelesinde sessiz kalır.
Bir yanıt yazın